Brussel Airport Halve marathon

Begin van de dag

Na een korte nacht trok ik zondag om 06:00 mijn hardloopshirt van de Hellrun aan. Met 13 graden kan ik prima met korte mouwen lopen, een korte broek vind ik net wat overdreven dus ik heb een lange aangetrokken. 2 glazen 

water en 3 boterhammen verder stap ik samen met pap in de auto. Een kleine 2 uur later parkeren we de auto bij een van de metrostations van Brussel, waar we onze weg ondergronds vervolgen. Een paar haltes verder komen aan bij het Jubelpark, waar om 10.30 de halve marathon van start zal gaan. In het park staat de triomfpoort, die vandaag wordt gebruikt als finishboog. 

Oude voertuigen kijken bij Autoworld

Het ophalen van de startnummers kon bij Autoworld, in het Jubelpark. Hier kon je meteen allerlei oude voertuigen bekijken van ongeveer 100 jaar geleden. Omdat we ruim op tijd waren, hadden we hier uitgebreid de tijd voor. De startnummers waren voorzien van onze naam en we kregen er ook een buff bij, die hebben we ook gedragen tijdens de loop. Ik liep met startnummer 5272 en pap liep met nummer 5270.

Warming up

De weersvoorspelling die we hadden gezien bleek er 10 graden naast te zitten. In plaats van 13, was het slechts 3 graden BRRR! De warming up deed ik dan ook lekker met mijn trui en extra trainingsbroek aan. Een paar rondjes inlopen rond de fontein en wat oefeningen om de spieren los te maken. Zo laat mogelijk vulden we onze rugzak met de extra laag kleding om deze vervolgens af te geven bij de tassenafgifte. 

Hoezo ineens al die tunnels?!

De eerste paar kilometers gingen lekker, oké ze waren koud (pap en ik waren ook bijna de enigen die geen lange mouwen droegen) maar het tempo was goed. Een maand terug had ik in Haarlem natuurlijk een PR gelopen op de halve marathon. Na een maand hard trainen en een iets vlakker parcours had ik mijn zinnen gezet op een nóg snellere tijd. 1.55 zou er wel in moeten zitten dacht ik. Alleen ehh, dat 'vlak' viel dus behoorlijk tegen. Er zaten gewoon een aantal diepe tunnels in het parcours, daar had ik niet op gerekend! Ondanks dat er wat meer hoogtemeters in het parcours zaten, zaten de 1e 10km er binnen 55 minuten al op. We genoten van mooie gebouwen in het centrum van Brussel en onderweg werden we op een aantal plekken toegejuicht. De hele route liepen we tussen veel lopers, dit was gezellig maar maakte het soms ook lastig om een mooie lijn te lopen. Af en toe liepen mensen me echt voor de voeten. Oja en ik weet niet of andere lopers dit ook hebben, ik kan me echt ergeren aan lopers die overdreven ademhalen. Ik begrijp dat het vermoeiend is, al dat rennen, maar als je dan nog half gaat hyperventileren wordt het er niet makkelijker op. Voor ons allemaal niet! Ik heb wel weer geleerd dat het helpt om zo iemand gewoon even bozig aan te kijken, opeens hoor je ze niet meer, vet handig.

Dit houd ik niet vol

Na 10 kilometer moest ik het hoge tempo van 5.25 min/km laten gaan. Dit ging ik niet volhouden. Mijn lichaam voelde nog enigszins vermoeid aan door de duurloop (32 km) van 8 dagen geleden. Hier in Brussel zijn er geen tolwegen, wel tunnels die hun tol eisen tijdens de halve marathon. Kilometer 11-15 waren zwaar en ook niet zo heel leuk. De route was mooi, het lopen ging moeizaam. De stukjes banaan na 15 km gaven me weer even een beetje energie waardoor het lopen weer iets makkelijker ging. Zo kon in weer wat meer genieten. 

Uitzicht bovenop de heuvel

Na 18 kilometer had Brussel nog een verrassing voor ons: een flink klim. Bovenaan stond er wel een beloning klaar: 2 grote schermen waarop korte motivatiefilmpjes werden afgespeeld voor degenen die meeliepen (ingezonden door familie / vrienden). Nou had ik natuurlijk zo'n gek bij die het allebei deed: meelopen EN aanmoedigen met een filmpje. Zo'n persoonlijke aanmoediging geeft altijd een boost, dat merkte ik bij de halve van Haarlem ook heel duidelijk toen de loopgroep op een aantal plekken stond te juichen. Achteraf bleek dat iemand van de loopgroep ook een filmpje had ingestuurd, die werd alleen niet afgespeeld, dat was jammer. (Maar wel superduper leuk dat hij was ingestuurd en dat ik hem achteraf toch nog gezien heb!)

De laatste 2 kilometer

De klim zat er op en vanaf nu was het alleen nog maar rechtdoor rennen naar het Jubelpark. Er zat nog een daling in, wat het allemaal net iets makkelijker maakte. Ik had wel veel pijn en was al behoorlijk door mijn krachten heen. Pap hield op zijn horloge nauwkeurig de tijd bij en had door dat we nog even door moesten lopen om onder die 2 uur te blijven. Comfortabel liep ik toch al niet meer, ik probeerde hem bij te houden. De triomfpoort was in zicht en dat was ook het enige waar ik me nog op probeerde te focussen. Aan het begin van het Jubelpark stond een boog waar we onderdoor liepen, vanaf hier versnelde ik nog, met het laatste beetje energie dat ik over had. Vlak voor de finish wist ik nog enkele lopers in te halen en met een zeer charmante blik (te erg om hier te delen, sorry) rende ik door de triomfpoort. 

Dat was het alweer

Na een trotse knuffel van mijn vader nam ik mijn medaille, flesje water en peperkoek in ontvangst. Met verzuurde benen haalden we onze tas op, trokken we gauw onze extra laag kleding aan en keken we in de APP wat voor tijd we gelopen hadden (toch mooi, die technologie (soms)). 1.59.50, net binnen 2 uur. Wetend hoe hard ik er voor had gevochten was ik zeker tevreden. 1.55 zat er vandaag niet in. Another day, another race. Ik krijg nog genoeg kansen.

Naar huis

Pap nam in het Jubelpark nog een echt Belgische wafel met alles er op en er aan. (niet vegan, dus ik deed niet mee.) Ondertussen keken we naar alle lopers die nog binnen stroomden, allemaal ná ons, en dat waren er nog best veel. Na het ritje met de metro kon ik mijn vader nog verassen met een kleinigheidje. Hij heeft sinds een tijdje last van zijn voetzool na het lopen, ik heb een houten voetmassageroller gevonden die hopelijk wat helpt daarvoor. In de auto at ik mijn falafel balletjes, die had ik de avond ervoor al klaargemaakt. Perfect snack / maaltijd voor na een flinke work-out. Veel eiwitten maar ook koolhydraten (die moeten we ook aanvullen natuurlijk). 

Een mooie race waar ik hard moest werken om binnen de 2 uur te blijven. Mijn gestelde doel bleek iets te hoog gegrepen en ook de lange duurloop bleek te kort voor de wedstrijd te zijn geweest, hier was ik nog niet van hersteld. Een fijne dag gehad en weer een ervaring rijker.